Muziekfotografie is specialisme
Muziekfotograaf Marcel Krijgsman kent als geen ander het klappen van de zweep en weet iedere keer weer bijzondere en spectaculaire momenten te vinden. Muziekfotografie (en popfotografie) is meer dan alleen de gitarist of zanger van een band fotograferen. Daarom dat ik vind dat deze tak van fotografie een specialisme is binnen het vak fotografie. Iets wat zeker niet het makkelijkste gebied is. Concentratie, rust en je camera van binnen en buiten kennen. Dat zijn de belangrijkste zaken. En daarbij… durf iets anders te doen!
Verhaal
Mijn doelstelling is om het verhaal van het concert te vertellen. Dat doe ik door niet alleen een close-up te maken van een bandlid. Maar om de zaal, club of tent erbij te gebruiken. Om het podium te gebruiken. Om het publiek erin te gebruiken. Alle dingen samen maken het concert of festival. Daarnaast is het de kunst om het juiste moment te pakken van een muzikant. Ook dit vormt onderdeel van het verhaal vertellen.
Durf
Dit vakgebied vergt de kunst van specialisme. Niets is hetzelfde. Het licht veranderd, de podiumpresentatie veranderd, houdingen veranderen, het publiek springt en joelt. Kortom: je moet constant weten wat er gebeurt en daar ook direct op in kunnen springen. Sterker nog: er op in durven springen. Het is ook de durf om een ander standpunt te pakken wat het beeld vaak net even spannender kan maken.
Werkzaam voor bands en festivals
Met mijn manier van fotograferen werk ik voor (internationale) bands/acts als Underworld, De Staat, Blaudzun, Navarone, Anneke van Giersbergen, Lavalu en Meschiya Lake. Daarnaast werk ik voor een aantal festivals (onder andere Paaspop, Bevrijdingsfestival Utrecht) op deze manier. Verder verzorg ik mijn popfotografie voor persbureau Hollandse Hoogte en voor de Volkskrant en Het Parool.
Kortom het is absoluut een vak apart waar ik mijzelf de afgelopen jaren in bewezen heb en in Nederland als specialist te boek sta.