Dit jaar is het exact 75 jaar geleden dat op 22 februari 1944 Amerikaanse bommenwerpers hun lading bommen op de binnenstad van Nijmegen gooiden. De afgelopen dagen vonden in de stad tal van herdenkingen plaats. De ene iets kleiner, de ander iets groter. Maar allemaal stuk voor stuk indrukwekkend. Vooral door de persoonlijke verhalen erachter.
Waarom de Amerikaanse troepen hun bommen boven Nijmegen los lieten is nog niet helemaal bekend. Er zijn een aantal verhalen en theorien die hierover de ronde gaan. Vast staat dat in 20 seconden tijd de historische binnenstad in puin lag en er ruim 800 burgerslachtoffers te betreuren waren.
De donderdagavond 21 februari begon met licht en muziek. Door de hele binnenstad liggen metalen plaatjes op de grond met daarop de namen van de ruim 800 slachtoffers van dit bombardement. Op deze plaatjes werden waxinelichtjes geplaatst zodat de brandgrens door de stad ook zichtbaar werd. Op diverse plekken stonden koren en andere muziekgezelschappen. Wat volgde was een indrukwekkende avond met een hoeveelheid bezoekers die enorm was.
Vrijdagmiddag vond de officiele herdenking en kranslegging plaats. In de Stevenskerk, die vaak symbool staat voor deze tragedie in 1944, hielden een aantal genodigden een toespraak. Zo ook burgemeester Ahmed Aboutaleb die refereerde aan het feit dat zowel Rotterdam als Nijmegen beiden zwaar getroffen zijn tijdens verschillende bombardementen.
Met een stille mars door de stad ging de stoet naar het monument De Schommel. Daar wachtte een enorme hoeveelheid belangstellenden de groep op. Burgemeester Hubert Bruls, staatssecretaris Paul Blokhuis en voorzitter Nationaal Comité 4&5 mei Gerdi Verbeet hielden toespraken. Maar de meeste ontroering was bij het ooggetuige verhaal van mevrouw Addy Hendriks. Zij vertelde hoe zij het bombardement beleefde, moest bidden van de zusters en tevergeefs op zoek was naar haar broertje Jopie.
Enige tijd na de officiele kransleggingen, en het grote publiek al weg was, kwam een delegatie van Duitse veteranen en de burgemeesters van Kleve en Kranenburg (Dld.) kransen leggen.
Zaterdagavond waren het de Gele Rijders die de eerste Sunset March liepen. Een mars over de stadsbrug De Oversteek, Exact op de plek waar gealieerde militairen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog probeerden in kleine bootjes de rivier de Waal over te steken.
Zo kwam er een eind aan een indrukwekkende serie van aktiviteiten. Mooi om verhalen te horen die gesproken werden, maar ook verhalen van mensen die ik zelf nog sprak en hun herinneringen ophaalden.
Beelden gemaakt t.b.v. Hollandse Hoogte.
