De Ziggo Dome is vol en wacht vol spanning af. Voor Het Parool ben ik aanwezig en sta helemaal achterin de zaal tegen de achterwand geplakt met een 600mm lens te wachten op datgene wat komen gaat. Ik weet dat Phil Collins nogal ziek is. Zo’n drie jaar geleden stond hij solo in het Goffertpark in Nijmegen en toen was al te zien (en gaf hij ook aan) dat het niet goed met hem ging. En de tijd heeft het alleen maar slechter gemaakt is mijn idee. Later blijkt overigens ook dat dit de allerlaatste tour/shows is/zijn.
De lichten gaan uit en daar komen ze. En inderdaad Phil Collins komt met krukken het podium op en gaat zitten in wat lijkt op een soort bureaustoel om van daaruit het hele concert te zingen.
Ook al gaat het lichamelijk minder, hij (en zijn hele band) heeft er enorm veel zin in. Hij is nog verbazingwekkend goed bij stem trouwens. En de drummer…? Dat is een beest!!! En heeft hij het van een vreemde? Nee, het is de zoon van Phil. Maar wat een enorme kracht legt hij in zijn partijen…. Wauw.
Na drie nummers houdt het voor mij (helaas) op. Ook al weet ik dat ik er twee of drie nummers mag zijn bij een concert, maar dit keer is het toch wel jammer dat ik de rest niet meer mee krijg. Want een andere kans… die komt er niet meer.
